Bugün IYAŞPARK OTEL olarak hizmete devam eden o yapının doğuş hikâyesini Sanayici Dr. İnşaat Yüksek Mühendisi Şevket Demirel kaleme almıştı.
İŞTE O HİKÂYE
1956 senesi Türkiye’nin yurt dışından mal almakta bunalım yaşadığı yıldı. Ülkede nal çivisi dâhi bulunmuyordu. Demokrat Parti (DP) Genel Kurulu Üyesi Baha Akşit, memlekette tansiyonu ölçmek için Denizli’den Isparta’ya gelecekti. Aldığımız telgrafa göre Isparta’da kalacak, sabah kahvaltısını ilde yapacaktı.
Kahvaltı kolaydı. Parkta bir cafe vardı, fakat nerede yatacaktı. Geceleme sorundu. Temiz bir otel yoktu. Bugünkü Mimar Sinan Caddesi’nde sıra sıra han vardı. Vakıf Han, Kör Mehmet Han, Sezgin Han, Yağcı Han, Mahmut Efe Hanı… Buralarda zemin kat ahır, üst kat yatakhane idi. Çok utandık. İl Yönetim Kurulu Üyelerinden, evleri uygun olanlar birer konuk yatıracaktı.
Bu ayıbımız bizi acele temiz bir otel yapmaya zorladı. Bakırcı Han (şimdiki Büyük Isparta Oteli yeri) Belediyece istimlâk edildi. Ve yerine Büyük Isparta Oteli yapıldı.
Görünen Matematik veriler olumsuzdu. Ama çok açık olan büyük zorunluluk çare bulmaya itiyordu. Isparta’ya çok gerekli iyi bir otel yapma zorunluluğu iyi bir çözüm getiriyordu.
Belediye yapma gücünde değildi. Ona da bir zoraki çare bulundu. İnşaat için imkân yok ama çözüm bulundu. 1958’li yılların ikinci yarısında İşçi Sigortaları Kurumu’nun (bugünkü SGK) atıl parası vardı. Kurumun Yasası da fonlarını emlak üzerinde değerlenmeye izin veriyordu. Belediye arsayı verdi. Sigorta binayı yaptı. Ortaklıkla dert çözüldü. Tabi bu da sıradan bir iş gibi yürümedi. Telaşlı bir hikâye yapılan hesaba göre Sosyal Sigorta’nın katılacağı bina yatırımı yüzde 95’i idi. Yüzde 5 hisse ile de Belediye ortak olacaktı. Arsaya konan fiyatı Belediye Encümeni ucuz bularak kabul etmedi. Belediye Reisi Süreyya Demiralay (Millî Mücadele Kahramanı, Hafız İbrahim Demiralay’ın küçük oğlu) oturumdan ayrılarak bana telefon etti. ‘Encümen satışı kabul etmiyor’ dedi. Ben de kendisine “arkadaşlara benden selam söyle. Üç kuruş deseler bile ‘evet’ desinler. Otel Belediye’nindir” cevabını verdim. Sağ olsunlar, bana inandılar. Ama projede otelin döşeme bedeli öngörülmemişti. Ve yeni bir karar alınarak Belediye payı yüzde 5 Sigorta’ya satıldı. Bedeli ile otel donatımı yapıldı.
Oteli aramızda para koyup kurduğumuz, GÜLTAŞ işletti. Otel gelirini fizibil bulmadığı için Sigorta, oteli Belediye’ye sattı (1967)
Reis Fuat Uyar, Kovada hisselerinin İller Bankası’na satışı ile aldığı parayla otelin kurum paylarını Belediye’ye satın alıp akıllı bir iş yaptı. Bunda hepimiz yardımcı ve mutabık idik. Otel Belediye’nin oldu.
KAYNAK: Hizmette Isparta’yı seçtim
Yazar: Şevket Demirel. Sayfa 46- 47
